De hartslag schiet omhoog, ademhaling versnelt. Nyls Korstanje (19) verbijt de verzuring. De Nijmegenaar ligt een half uur in het water als de zwemmer voor het eerst diep in het rood gaat. De drie sprintjes van 50 meter zijn de eerste van drie ‘lactaatsetjes’ tijdens de zogenoemde kotstraining.

,,Heb je die prullenbak gezien? Die zetten ze speciaal voor mij neer”, zegt Korstanje. ,,Ik ben de enige die regelmatig kotst tijdens dit soort trainingen. Komt doordat mijn lichaam veel lactaat aanmaakt, een afvalstof die vrijkomt door het gebrek aan zuurstof bij een zware inspanning.”

Het is ruim drie weken voor zijn debuut op de EK langebaan, de titelstrijd die 2 augustus begint. De Nijmegenaar is specialist op de 50 meter vlinder en zwemt in Schotland ook de 100 vrij en estafettes. Voordat de Nederlandse ploeg op trainingskamp gaat naar Hongarije, wordt Korstanje nog serieus uitgedaagd met een aantal loodzware oefensessies.

Nederlandse zwemtop

De dag begint om 7.55 uur met een landtraining. Terwijl bejaarde recreanten spartelen in het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion, doen de Nederlandse zwemtoppers rek- en strekoefeningen in de verbouwde persruimte. Na een half uur verplaatst het gezelschap, met onder anderen olympisch kampioene Femke Heemskerk, zich naar het verstopte high performance trainingsbad.

Dit de meest wetenschappelijke bak water van Nederland. Misschien zelfs van de wereld. Door de 27 onderwatercamera’s kan er zelfs een 3D-animatie gemaakt worden van de zwemmers. Achter een afgeplakte deur werken techwetenschappers aan ingenieuze uitvindingen. Een van de nieuwste projecten is het horloge dat de zwemmers dragen, dat de hartslag meet tijdens de trainingen.

Als Korstanje en zijn teamgenoten de zware sprintsessies afwerken, loopt bondscoach Marcel Wouda langs de kant mee. Stopwatch in de ene hand, pen en papier in de andere. Elektronische tijdwaarneming is nog een technisch ingewikkeld verhaal. De tussentijden staan ouderwets in een schriftje.

Uit de mond van Wouda rolt een stroom getallen, vaak gevolgd door een compliment. Af en toe klinkt zijn felle fluit. ,,Dat is het enige geluid dat je hoort onder water”, legt Korstanje uit. ,,Als mensen schreeuwen tijdens wedstrijden hoor ik alleen een eentonige klank. Door die fluit weet ik dat Marcel met me bezig is. Daardoor krijg ik extra energie, meer power.”

De Nijmegenaar zwemt deze ochtend alles bij elkaar zo’n 3 kilometer, twee uur ligt hij in het water. De kots houdt hij deze keer binnen. Op het droge voelt het lichaam loom. Sinds Korstanje geslaagd is voor zijn vwo-examen, volgt steevast een middagslaapje in zijn kamer tegenover het zwembad. ,,Dit is vooral afzien. Investeren is niet per se leuk. Het resultaat, dat moet leuk zijn.”

Primetime

Het is het keiharde en zware leven van een topsporter. ,,De pieken zijn hoog, maar daarmee de dalen ook diep. Los van de keren dat de prestaties minder goed zijn, ben je als topsporter ook gewoon op heel veel momenten moe. Dat is niet altijd leuk.”

Na de middagdut en een koffieafspraak over zijn deelname in de documentaireserie VPRO De Beloften, meldt Korstanje zich tegen 16.00 uur opnieuw in het zwembad. De middagtraining omvat vooral conditioneel werk. Opnieuw ligt de sprinter twee uur lang in het water. ,,Eigenlijk ben ik ’s middags altijd beter. Maar omdat tijdens het EK de series vroeg zijn, doe ik nu ’s ochtends een zwaardere training. Ook voor de Spelen in Tokio is dat een dingetje. Dan zijn misschien zelfs alle finales ’s ochtends, omdat die in Amerika primetime worden uitgezonden.”

Met Heemskerk aan zijn zijde legt Korstanje tot 19.00 uur in 110 baantjes nog eens 5,5 kilometer af. Daarmee zit opnieuw een reguliere trainingsdag erop. Een dag waar de buitenwereld normaal gesproken geen oog voor heeft. ,,Als zwemmer sta je eigenlijk alleen in de spotlights tijdens de Olympische Spelen.”

Korstanje heeft nog geen sterrenstatus. Met Ranomi Kromowidjojo en Heemskerk heeft de Nijmegenaar wel twee bekende teamgenoten. ,,Als het goed gaat is het natuurlijk lekker om een superster te zijn, maar het kan ook lastig zijn. Er wordt weleens vergeten dat topsporters ook mensen zijn. Als er een zak chips in je winkelwagentje ligt, hebben mensen daar snel een oordeel over. Daarom vind ik de anonimiteit nu ook wel lekker.”