Het leven is aangenaam, het salaris riant en het dagelijkse tempo ligt niet al te hoog. Udine, Italië. Een eeuwenoude stad aan de grens met Slovenië. Volgepropt met culturele hoogtepunten als Piazza della Liberta, Loggia del Lionello en Torre dell’Orologio. Niet voor niets geldt Udine als Klein Venetië.

Het schitterende stadje in het noordoosten van Italië is sinds de zomer het thuis van Bram Nuytinck (27), topvoetballer uit Malden. Hij verdedigt na vijf seizoenen bij de Belgische topclub Anderlecht nu de kleuren van Udinese.

,,Het is heerlijk wonen hier”, zegt Nuytinck. ,,Ik kan makkelijk over straat, de mensen laten me lekker met rust. In het zuiden van Italië zijn de mensen helemaal bezeten van het voetbal. Hier valt die echte gekte wel mee.”

De voetballer is alleen op avontuur in Udine. Vriendin Nicoletta studeert nog geneeskunde in Amsterdam. ,,Brussel was maar twee uurtjes rijden, iedere week zag ik wel mijn familie en vrienden. Nu is het anders, dat maakt het wel eens lastig. In het begin sprak en verstond ik nog geen woord Italiaans. En niemand spreekt hier Engels. Gelukkig kan ik nu aardig een woordje van de taal verstaan.”

Nuytinck heeft niet voor Udinese gekozen vanwege de culturele hoogtepunten. Of voor de unieke fresco’s van de traditionele oude Italiaanse meester Giovanni Battista Tiepolo in de kathedraal Duomo Santa Maria Assunta.

In de Serie A, de hoogste Italiaanse voetbalcompetitie, ligt bijna wekelijks een grote uitdaging voor een verdediger. Hij gaat niet meer sporadisch het gevecht aan met sterrenspitsen als Gonzalo Higuaín en Edin Džeko. ,,Die hebben zo veel kwaliteit. Het is heel mooi om me daarmee te meten. Ik ben 27 jaar, dit was het moment voor een mooie stap. Udinese was het ideale plaatje.”

Nuytinck oogst voorlopig vooral lof. De Maldenaar miste slechts één duel. Hij hecht er niet te veel waarde aan. De publieke opinie kan zo omslaan, heeft hij wel geleerd bij Anderlecht.

,,Dat is het Ajax van België. Doe je het niet goed, dan is er meteen kritiek. In praatprogramma’s wordt vooral over Anderlecht gesproken. Iedere speler wordt dan weleens met de grond gelijk gemaakt. Daar heb ik mee leren omgaan, zoiets maakt je harder.”

Ook in Italië weet Nuytinck wat hem te wachten staat in slechte tijden. Hij sprak er al over met oud-eredivisiespelers Niki Zimling en Sven Kums. ,,Als het goed gaat, ben je de koning. Zit het tegen, dan zijn ze keihard hier. Als we een paar wedstrijden verliezen, moeten we ons de hele week in een hotel voorbereiden op de wedstrijd. Zoiets gebeurt niet in Nederland of België. Ergeren aan zoiets heeft geen zin. Dan zit je hier niet goed.”

Het moet één van de mooist gelegen stadions ter wereld zijn. Hásteinsvöllur, de thuishaven van ÍBV Vestmannaeyjar. Een voetbalclub op Heimaey. Een IJslands eiland dat wordt bewoond door zo’n 5.000 mensen en 8 miljoen papegaaiduikers.

Sinds de uitbarsting van vulkaan Eldfell in 1973 staat het eiland bovendien bekend als ‘Pompeï van het noorden’. Maar onder sporters geldt Heimaey vooral als ‘money island’. Op het visserseiland kun je ‘leuk’ geld verdienen, het salarisniveau is vergelijkbaar met de eredivisie.

Mees Siers (30) weet er alles van. De voetballer uit Doetinchem speelt sinds 2015 op IJsland. Het afgelopen jaar bij Fjölnir Reykjavík, de twee seizoenen daarvoor bij ÍBV Vestmannaeyjar. ,,Alles is goed geregeld”, zegt Siers. ,,We vlogen bij ÍBV met een privéjet naar iedere uitwedstrijd. En ik had in mijn contract staan dat als ik een paar dagen vrij was, de club een vliegticket en hotel regelde in Reykjavík. Het afgelopen jaar heb ik er gewoond. Het is net klein Amsterdam. Lekker bruisend.”

Inmiddels spreekt Siers de taal een beetje en heeft hij een sociaal netwerk op IJsland. Hij voelt er zich langzaam thuis. ,,Je maakt daar dingen mee, die in Nederland nooit gebeuren. In mijn eerste jaar kwamen we met de auto vast te zitten in Reykjavik. We konden gewoon niet rijden doordat er zo veel sneeuw lag.”

Ook over het niveau van het voetbal is Siers te spreken. ,,De beste clubs zouden in de middenmoot van de eredivisie eindigen.” Op IJsland, dat wel naar het WK gaat, lachen ze Nederland inmiddels uit, zegt hij. ,,Het maakt niet uit hoe, als er maar gewonnen wordt. Met mooi positiespel win je geen wedstrijden, denken zij. Daar ben ik het wel mee eens.”

Siers speelde in Nederland met De Graafschap, AGOVV en Helmond Sport in de eerste divisie. In 2014 ging hij op avontuur. Eerst naar Sønderjyske in Denemarken, een jaar later naar IJsland. ,,Ik was toe aan iets nieuws, er kwam al snel interesse uit het buitenland. Toen ben ik gegaan.”

Zijn contract op IJsland, waar de voetbalcompetitie loopt van april tot eind september, is inmiddels afgelopen. Nog twee jaar wil hij ‘avonturieren’, dan keert hij terug naar vrouw en kind in de Achterhoek. Er is interesse uit Oost-Europa. Clubs uit Zweden, Noorwegen en IJsland volgen hem. ,,Ik weet nog niet wat ik wil. Aan de ene kant lijkt me een ander land een keer mooi, maar op IJsland kent iedereen me. Ik zie het wel, eerst op vakantie.”