Caner Cavlan (27) verstuurde vijf jaar geleden elke week sollicitatiebrieven, vanwege zijn ‘contract’ bij het UWV. Nu is de Achterhoekse speler in dienst van Austria Wien, een topclub in Oostenrijk. Een bezoek aan Wenen. ,,Ik kom van de bodem.”

Caner Cavlan tuurt vanuit de torenhoge VIP-lounge in de Generali Arena over de Noordtribune. Als de herfstzon doorbreekt, worden na de buitenwijken van Wenen ook de eerste Oostenrijkse bergen zichtbaar. Nog even en het Alpenland kleurt wit. ,,Of ik kan skiën? Waterskiën, ja. Maar dat zal wel anders zijn, hè.”

Cavlan lacht. Hij is op zijn gemak bij Austria Wien, sinds de zomer zijn club. De Doetinchemmer beweegt zich relaxed in modieuze outfit (felgekleurde trui, broek met enorme gaten en broekzakken met ruitjesmotief) door het stadion, tevens het trainingscentrum. Hij slaat de terreinknechten op de schouder en knoopt met iedereen een gesprek aan in het Duits. ,,Ik heb nooit les gehad. Als ik een fout maak, hoor ik het wel.”

Na een lange, bijzondere route heeft Cavlan (27) een topclub bereikt. Iedere voetballer heeft zo wel ‘zijn verhaaltje’, merkt hij op. Maar dat van hem is uitzonderlijk. De oud-speler van VV Doetinchem en DZC’68 wordt opgeleid door De Graafschap, maar een doorbraak lijkt uit te blijven. Totdat Jan Vreman hem in 2014, op 22-jarige leeftijd na een zware liesblessure, een kans geeft. ,,De mensen van bovenaf zagen niets in mij, maar Vreman wilde dat ik bleef.”

Receptie

Geld bij De Graafschap voor een contract is er alleen niet. ,,Eigenlijk stond ik dat seizoen onder contract bij het UWV. Van de club kreeg ik bijna niks. Een paar honderd euro misschien. Maar ik moest het doen, het was mijn laatste kans.” Cavlan solliciteert zich in die tijd suf vanwege de constructie. ,,Elke week verstuurde ik een paar mails. Waar ik allemaal gesolliciteerd heb? Geen idee. Ik deed dat altijd samen met die mensen van de receptie.”

Als ‘speler van het UWV’ breekt Cavlan door in de eerste divisie. Hij promoveert met De Graafschap en verkast naar Heerenveen. Van het UWV naar een subtopsalaris. ,,Dat zijn wel andere bedragen, ja. Maar ik ging ook voor het eerst op mezelf wonen, werd voor het eerst vader. Kost ook allemaal wat, hè. En vergeet niet dat helft naar de Belastingdienst gaat. Dat is hier trouwens ook het geval.”

Bij Heerenveen belandt Cavlan na een jaar op een zijspoor. Na verhuurperiodes in Turkije speelt de linksback zich bij FC Emmen weer in de kijker. Clubs uit Hongarije en Roemenië wijst hij vervolgens af, een avontuur in de Verenigde Staten ziet hij niet zitten. ,,Ik heb snel heimwee, moet mijn familie dicht bij me hebben.” Het wordt een driejarig contract bij Austria Wien. ,,Het is precies gegaan zoals ik wilde. Voordat ik naar Emmen ging, kon ik ook naar allerlei Turkse clubs. Dan had ik voor het geld gekozen en was ik niet meer bij een club als deze beland.”

Austria Wien is een deftige club. Van de bankjes in de fitnessruimte tot aan de sensor in de kraan: overal is het logo in verwerkt. In het stadion is alles paars, zélfs de warmloopstroken. ,,Een club met klasse. Een beetje zoals Ajax.” Austria Wien staat op 24 landstitels. Een top 3-klassering zit ‘in de ziel’. Vandaar dat de huidige zevende plaats, twintig punten achter koploper RB Salzburg, een crisis betekent.

Cavlan heeft zelf ook nog niet zijn topniveau te pakken. ,,Het kost wat tijd te wennen aan de mentaliteit en cultuur. Het voetbal is ook iets anders. Ze schieten net wat makkelijker een balletje blind naar voren dan in Nederland. Na de winterstop moet ik top zijn.”

Na twee maanden in een hotel heeft Cavlan buiten het veld wel zijn draai gevonden. Hij woont met zijn vrouw en twee kinderen net buiten Wenen. Uit het zicht van de fraaie eeuwenoude binnenstad, weg van de flanerende toeristen op de Stephansplatz. ,,Ik heb eerlijk gezegd niet veel met al die gebouwen. Mijn vrouw wel. Zij is daarom de gids. Ik vind het allemaal prima, als we maar wat leuks doen als gezin. Ik ben heel familiair. Daarom wonen we ook buiten de stad. Kunnen de kinderen lekker buitenspelen.”

Cavlan is een bevoorrecht mens, weet hij. Hij geniet van het leven als prof. ,,Het had heel anders kunnen lopen. Ik kom van de bodem. Vooral tijdens die liesblessure bij De Graafschap dacht ik: wat als het niet lukt in het profvoetbal? Wat ga ik dan doen? In die periode ging het thuis ook niet goed en moest ik even het huis van mijn ouders uit. Ik ben toen opgevangen door mijn oom, tante en de familie van mijn beste vriend Jimmy Kempers. Ik ben die mensen eeuwig dankbaar. Daardoor heb ik door kunnen zetten en zit ik nu hier.”