Als trainer Gheorghe Hagi van FC Viitorul dik drie kwartier voor de aftrap de toendra van het Dr. Constantin Radulescustadion betreedt voor een televisie-interview, toveren de stewards van CFR Cluj razendsnel hun ouderwetse Nokia uit de broekzak. Van grote afstand proberen ze de grootste Roemeense voetballer aller tijden vast te leggen voor hun fotoarchief.

Hagi (55) gaat bijna in het hele Oost-Europese land door het leven als halfgod. Bradley de Nooijer kijkt daarom nergens meer van op. De voetballer uit Oost-Souburg is bezig aan zijn derde seizoen onder de ‘Maradona van de Karpaten’. Na de overstap van FC Dordrecht naar FC Viitorul heeft De Nooijer (22) zich onder Hagi ontwikkeld van talentvolle linksback tot volwassen vleugelverdediger.

Geruchten

Er gaan daarom al langer geruchten over een aanstaande transfer van de Zeeuw. Afgelopen winter zou FC Zürich uit Zwitserland grote belangstelling hebben getoond. ,,Ja, geruchten, geruchten”, zegt De Nooijer lachend na de uitwedstrijd tegen koploper Cluj (0-0). ,,Kijk, natuurlijk hoop ik dat ik een mooie transfer kan maken. Maar daar focus ik me nu echt niet op. Ik zit met mijn hoofd nog bij deze club. Ik doe mijn best, speel mijn wedstrijdjes en dan zie ik het komende zomer allemaal wel.”

Viitorul heeft de laatste jaren naam gemaakt als handelshuis. De club haalt elke zomer een vrachtlading nieuwe voetballers en past jeugdspelers in die afkomstig zijn uit de Hagi Academie. De grootste talenten worden vervolgens met flinke winsten weer verkocht. Zo zijn Razvan Marin (Ajax), Ianis Hagi (Glasgow Rangers en zoon van), Florinel Coman (Steaua), Tudor Baluta (ADO Den Haag) en Denis Dragus (Standard Luik) de laatste jaren stuk voor stuk goed geweest voor een miljoenentransfer.

Hoe zorgt De Nooijer ervoor dat hij in het juiste rijtje namen komt? En niet, zoals velen, snel weer verdwijnt uit Constanta. ,,Het belangrijkste is dat je elke week speelt. En dat doe ik. Als je hier van buitenaf komt, moet je heel snel bij de eerste elf zitten. Zo niet, dan wordt het gewoon heel lastig voor je. Dan ga je het niet naar je zin hebben. Want je hebt natuurlijk je familie ook niet bij je.”

De Nooijer woont in een appartement in Constanta, een plaats aan de Zwarte Zee. Vader Gérard, jeugdtrainer bij de Chinese club Dalian Istar, verraste hem vorige week met een bezoek. ,,Volgende week komt hij weer, omdat dan de beslissing valt voor de play-offs.” Zijn moeder komt af en toe over. ,,Ik ben hier veranderd, volwassen geworden. Thuis is toch alles anders. De was draaien, koken. Dat doen we nu allemaal zelf.”

Belabberde grasmat

In Roemenië staat alles in het teken van de sport. ,,Maar om nou te zeggen dat ik me hier echt thuis voel, dat is wat veel gezegd. Ik heb het gewoon naar mijn zin. Ik ken iedereen bij de club, ik woon mooi. Het is prima.”

Na de wedstrijd op de belabberde grasmat van topclub Cluj, staat de Nooijer dan ook ontspannend in de catacomben. Hier en daar schudt hij een hand, met een paar tegenstanders maakt hij nog een praatje. Het gelijkspel is een flinke meevaller. Viitorul vecht voor een ticket voor de play-offs. Door de slechte resultaten van de laatste maanden staat de club zevende, met nog één speelronde te gaan. De huidige plek is één plaats te laag voor de play-offs. De druk op de club neemt daardoor toe.

Kleine dip

,,Dit punt doet daarom goed”, zegt De Nooijer, die begin dit seizoen nog de Supercup won met Viitorul. ,,Het is niet zo dat er in de winter grote veranderingen zijn geweest in het team. We hebben gewoon een kleine dip en hebben daardoor onze goede positie weggegeven. Zo’n terugval heb je soms. Het hoort erbij.”

Terwijl Hagi voor de tweede keer is begonnen aan zijn persconferentie – de eerste keer waren de journalisten nog niet klaar en liep de meester weg – moet De Nooijer opnieuw lachen. Hagi. Een man waarop je nooit uitgekeken raakt. Al is het alleen al doordat hij met zijn geschreeuw en gescheld de hele wedstrijd de aandacht trekt.

,,Als jij het op de tribune aan de andere kant van het veld al hoort, dan hoor ik zeker alles”, zegt De Nooijer. ,,De eerste keer dacht ik: wat is dit? Nu ben ik er wel aan gewend. Buiten het veld is hij heel relaxed, maar tijdens wedstrijden leeft hij intens mee. Zo was hij ook als speler, vertelde hij. Natuurlijk denk ik weleens: houd je mond even. Maar ik heb liever zo’n coach dan een trainer die als een dooie op de bank zit.”