Een man steekt de rotonde in Blaj over met zijn paard en wagen. In de bak achter hem zit zijn familie, het asfalt onder ze heeft een bruingele streep gekregen door de stront. Femke Stoltenborg (28) bekijkt het bijzondere tafereel vanaf de stoep voor Pek. Koli Pan, de bakkerij in de hoofdstraat. ,,Elke keer als ik dit zie, moet ik weer glimlachen.”

Welkom in Blaj. Een dorp op het Roemeense platteland, waar de moderne tijd maar moeilijk vat op krijgt. Tevens het decor van het meest recente avontuur van de volleybalster uit Harreveld. De drie pizzeria’s, een Roemeens Orthodoxe kerk, de Lidl, het kneuterige station en de Hollywoodletters op de heuvel vormen de spaarzame hoogtepunten. Ouwelui van de helft van haar lengte gapen de Achterhoekse op straat aan alsof ze een hemelse verschijning is.

,,Toch is Blaj mij 100 procent meegevallen”, zegt Stoltenborg. ,,De mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Ik ging bijvoorbeeld in de eerste week naar het toeristencentrum en heb drie uur met die mevrouw van daar zitten praten. Ze gaf tips en ik heb zelfs haar auto geleend. En mijn ouders zijn met haar naar een boerderij geweest. Dit voelt beter dan Łodz (de Poolse stad waar ze vorig seizoen speelde, JD). Daar verdween ik snel in de anonimiteit.”

Stoltenborg woonde tot vorige week (zie kader) op de bovenste verdieping van een kleurrijk betonnen appartementenblok, vlak bij haar Nederlandse teamgenoot Kirsten Knip. Stoltenborg, begonnen bij Longa’59 uit Lichtenvoorde en eerder actief in Duitsland en Italië, zou afgelopen zomer van Budowlani Łódź naar CSM Boekarest gaan, maar de club uit de hoofdstad is failliet. ,,Toen zat ik al met mijn hoofd in Roemenië en hier was een plekje vrij. In Polen blijven was geen optie. Ik wilde mezelf opnieuw uitdagen. Kijken of ik mijn draai weer kon vinden in een nieuwe omgeving.”

Hoe zo’n dorp van niets, omringd door de bruine bergen van Transsylvanië, de beste club van Roemenië heeft? De volleybalgekke burgemeester Gheorge Valentin Rotar is de grootste fan van de club. Een dag voor de topper tegen de enige concurrent Dinamo Boekarest komt de burgemeester de sporthal in om de speelsters toe te spreken. Na de 3-0 zege vliegt hij ze één voor één om de nek.

,,Zijn dochter was ook nu weer lijnrechter”, vertelt Stoltenborg. ,,Een balletje net uit, is dan af en toe net in. Het verhaal gaat dat de burgemeester vorig seizoen na een nederlaag tegen Dinamo uit woede zijn laptop in twee stukken heeft geslagen. Hij zou niet goed kunnen met de president van Dinamo, die kwam de vorige keer hier met acht bodyguards. Daarom was de wedstrijd zo beladen.”

Stoltenborg speelt een grote rol in de zege. In de kleine sporthal brengt ze de 400 bejaarde toeschouwers in vervoering. Mannen met een stevige snor en flinke borstels boven de ogen, krijgen kleur op de wangen.

Blaj (spreek uit als Blàzj) is een kruispunt in de carrière van Stoltenborg. Na tien jaar besloot ze onlangs te stoppen bij Oranje. Ze maakte de opmars mee, met twee keer EK-zilver en de vierde plek op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro, maar werd sinds het WK van 2018 gepasseerd voor de grote toernooien.

Stoltenborg wil nu nog een aantal jaar bij een club spelen. De kans is klein dat ze in Blaj blijft. Stoltenborg worstelt met de werkwijze van coach Darko Zakoc. De Serviër, die de club naar de top leidde, is een ouderwetse man van de Balkan. Hij eist discipline en communiceert amper. Tijdens wedstrijden volgt na elke rally – gewonnen of verloren – een wegwerpgebaar of hij schudt geïrriteerd zijn hoofd. Zijn uitstraling werkt soms verlammend.

,,Een keer ben ik het gesprek met hem aangegaan. Ik had me lang voorbereid en dacht dat we even rustig gingen zitten. Maar na de training zei hij ineens: ‘Femke, I listen’. Toen heb ik voorzichtig gezegd wat mij dwars zat. Dat het goed zou zijn voor het team meer feedback te krijgen en we gebaat zijn bij een positievere uitstraling. De dagen daarna gingen iets beter, maar al snel werd hij hetzelfde.”

Waar het volleybal haar in de komende jaren gaat brengen, weet Stoltenborg niet. Het maakt ook weinig uit. Ze kan overal aarden, weet ze na een halfjaar in Blaj. ,,Een maand geleden ging ik met de trein vanuit Cluj naar hier. Het landschap was schitterend. Op een stationnetje stond ik in de zon te wachten en besefte ik ineens hoe gelukkig ik ben.”